موس های نوری اولین بار در سال 1999 به وسیله شرکت Agilent Techs وارد بازار شدند . درباره فناوری ساخت آن ها به طور خلاصه چنین میتوان گفت که این موسها عملیات تعیین مکان را با گرفتن 1500 تصویر در ثانیه به وسیله چیزی شبیه یک دوربین کوچک انجام میدهند . این موس ها که روی سطوح خاص راحت تر از مدل های قبلی خود کار می کنند ، از یک دیود نوری همراه یک سیستم پردازش تصویر ساده بهره می برند . دیود نوری که که به طور مایل در کف موس نصب شده است نور را به سطح زیر موس می تاباند. نور پس از برخورد و بازتاب از سطح روی یک حسگر روی یک حسگر Cmos ( نیمه هادی اکسید فلز ) می افتد . این حسگربسته به شدت نور تابیده در هر نقطه ، تصویری لحظه ای از سطح زیر LED ( دیود نوری ) تولید میکند و آن را برای تحلیل به صورت سیگنال هایی به یک واحد پردازش سیگنال دیجیتال ( DSP ) می فرستد . ( این واحد به صورت یک مدار مجتمع در خود موس تعبیه شده است . واحد پردازش سیگنال که قابلیت اجرای 18 میلیون دستور العمل را در ثانیه دارد . می تواند الگویی هایی را در تصاویر دریافتی تشخیص دهد و تعداد جابجایی آن ها در تصاویر متوالی را دنبال کند.
به این ترتیب بر اساس تغییر الگو ها در یک مجموعه تصاویر متوالی ، DSP میزان حرکت موس در این فاصله را محاسبه می کند و و مختصات متناظر با مکان جدید آن را به رایانه به رایانه میفرستد . رایانه نیز نشانگر موس را بر اساس مختصات دریافت شده روی صفحه نمایشگر جابجا میکند . این اتفاق صد ها بار در ثانیه می افتد ، طوری کهخ حرکت نشانگر روی صفحه پیوسته به نظر می رسد . مهمترین پیشرفتی که امروزه در تولید موس های اپتیکی موس مشاهده میشود ، افزایش سرعت عکسبرداری این موس هاست تا جایی که این رقم به بیش از 6000 عکس در ثانیه رسیده است .